WHO AM I?
روز بیست و سوم: میرزا رضا کلهر
محمد‌رضا کلهر هستم، یک هنرمند آزادیخواه. پیشه‌ام خطاطی است. در خانه‌ای حیاط دار در محله‌ی سنگلج تهران زندگی می‌کنم. حیاط کاشانه‌ام، مسکن ماکیانی است که آهنگ قُدقُدشان به این کلبه‌ی آشنا به نوای خِرت‌خِرت روح و صفا بخشیده است.
عاشق مشقم؛ صبح‌ها پیش از طلوع آفتاب از خواب برخاسته، به نماز می‌ایستم، سپس مجلس مشق را برپا می‌کنم و تا وقت خواب فقط مشق می‌کنم، نقطه ، دایره و خطهای کشیده و ممتدی که کاغذم را سیاه و دلم را از خوشی سرشار می‌سازد.
نستعلیق را با پیروی از سبک میرعماد آغاز کردم، اما آن را ساده نیافتم، این بود که تغییراتی در نستعلیق ایجاد کردم تا فراگیری آن بر مردم ایران‌زمین آسان‌تر شود. یکی از ابتکاراتم در خط نستعلیق، تنظیم نقطه‌گذاری حروف فارسی است، به سبب همین نوآوری‌ها مرا، استاد تکامل خط نستعلیق می‌دانند.
هنرجویانی نیز دارم، شاگردانی که مروج شیوه‌ی بدیعم در خطاطی هستند. از خوشنویسی کتاب‌های گرانقدر فارسی بسیار لذت می‌برم، علاوه بر اینها خوشنویسی یکی از روزنامه‌های معتبر شهر، روزنامه‌ی شرف، بر عهده‌ی من است، هرچند بیشتر خوش دارم گوشه‌ای نشسته، و فقط خوش نویسم، نه رونویسی آنچه دیگران نگاشته‌اند، بلکه نقاشی اشعار، سروده‌ها و آرایی که به آنها از صمیم قلب معتقدم.
عاشق مشقم؛ صبح‌ها پیش از طلوع آفتاب از خواب برخاسته، به نماز می‌ایستم، سپس مجلس مشق را برپا می‌کنم و تا وقت خواب فقط مشق می‌کنم، نقطه ، دایره و خطهای کشیده و ممتدی که کاغذم را سیاه و دلم را از خوشی سرشار می‌سازد.
نستعلیق را با پیروی از سبک میرعماد آغاز کردم، اما آن را ساده نیافتم، این بود که تغییراتی در نستعلیق ایجاد کردم تا فراگیری آن بر مردم ایران‌زمین آسان‌تر شود. یکی از ابتکاراتم در خط نستعلیق، تنظیم نقطه‌گذاری حروف فارسی است، به سبب همین نوآوری‌ها مرا، استاد تکامل خط نستعلیق می‌دانند.
هنرجویانی نیز دارم، شاگردانی که مروج شیوه‌ی بدیعم در خطاطی هستند. از خوشنویسی کتاب‌های گرانقدر فارسی بسیار لذت می‌برم، علاوه بر اینها خوشنویسی یکی از روزنامه‌های معتبر شهر، روزنامه‌ی شرف، بر عهده‌ی من است، هرچند بیشتر خوش دارم گوشه‌ای نشسته، و فقط خوش نویسم، نه رونویسی آنچه دیگران نگاشته‌اند، بلکه نقاشی اشعار، سروده‌ها و آرایی که به آنها از صمیم قلب معتقدم.
قلمم تنها مونس و همدمم، بلکه همسر و جفت من است، روزم را با او آغاز می کنم و با او به پایان می‌برم. شاگردان کوچکم از معجزه ی قلم نی استاد بر روی کاغذ سرگشته می‌مانند، در روزهای نخست هنرجویی می‌پندارند این مهارت و استادی، استعدادی است خداداد. سالی که با من به سر برند، در می‌یابند مهارت استاد تنها حاصل تمرین روزانه و مستمر است. بی‌جهت نیست که زیبایی خطم را هر چشم که دیده ستوده و گفته یوسفی است در دربار ناصر‌الدین شاه قاجار.
یکشنبه بیست و شش اردیبهشت سال نود و پنج ساعت پنج و شانزده دقیقه‌ی پس از ظهر.
تایپ هم اکنون، بیست و پنج خرداد نود و پنج.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر